Is het blijvend?

De vrouw voor mij in de rij vertelde spontaan dat ze al drie dagen slecht geslapen had van dit moment. Ze was immers al bijna drie en veertig jaar fan en na al die jaren zou ze eindelijk haar idool ontmoeten in de boekhandel Hoofdstuk Een in Brielle.

Ze was zo’n type dat je wel kent. Net iets te aanwezig, donkere jas aan maar dan wel een kleurige sjaal om en een haarstijl die haar leeftijd net niet weet te verbloemen. 

Eenmaal aan de beurt haalde ze maar liefst vier exemplaren van het boekenweek geschenk De verrekijker van Kees van Kooten tevoorschijn. 

Nadat de heer van Kooten de vrouw vakkundig te woord had gestaan en heel handig haar verzoek om lid te worden van de 1 April vereniging had omzeild, was hij bij het vierde exemplaar aanbeland.

“Voor wie is het?” vroeg Kees. 

“Eigenlijk is die ook voor mij. Maar doet u maar voor Henk mijn man, die is ziek”.

Van onder zijn voorovergebogen al signerende schrijfhouding vroeg de schrijver

 “Is het blijvend?’

Ja mijnheer van Kooten, ik blijf blijvend liefhebber van u en uw werk. 

Bedankt voor alle gelukzalige momenten die u mij gegeven heeft.

Maurice